می خواهم و می خواستمت، تا نفسم بود .
می سوختم از حسرت و عشق تو بَسَم بود .

عشق تو بَسَم بود، که این شعله بیدار
روشنگر شب های بلند قفسم بود .

آن بخت گریزنده دمی آمد و بگذشت
غم بود که پیوسته نفس در نفسم بود .

دست من و آغوش تو ، هیهات ، که یک عمر
تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود


سیمای مسیحائی اندوه ، تو ، ای عشق
در غربت این مهلکه فریاد رسم بود .

لب بسته و پر سوخته ، از کوی تو رفتم
رفتم ، به خدا اگر هوسم بود ، بَسَم بود

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: